21.

 - Halo? Jest tu ktoś? -

 Kaśka usłyszała krzyk jakiejś kobiety dochodzący z drugiego pomieszczenia.

 Podniosła głowę. 

Nie jest sama. Ten skurwiel więzi jeszcze kogoś. 

- Katarzyna Pobłocka. Z kim rozmawiam? - odkrzyknela. 

- Zuzanna Zandberg - usłyszała. 

 Odetchnęła z ulgą uświadomiwszy sobie,że dziewczyna żyje. 

- Słuchaj Zuza. Jestem z Policji. Nie bój się. Mój partner napewno mnie szuka.  Powiesz mi, co się stało? 

- Nie wiem. Wychodziłam z sądu a ocknęłam się tutaj. 

- Mówi ci coś nazwisko Janik? 

- Tak. To prokurator w sprawie mojego męża. Co z nami będzie? 

- Nie wiem Zuza. Nie mam pojęcia. - mruknęła do siebie. 

W pewnej chwili usłyszała dźwięk dochodzący z ....

Telefon. Gdzieś dzwoni telefon. 

Postanowiła ponownie czubkami palców stopy sięgnąć przedmiotu leżącego nieopodal. 

Za piąta próba udało jej się złapać go palcami, co okupiła ranami na nadgarstkach.  

Ostatkiem sił w zdretwialych rękach podciągnęła się i przeniosła przedmiot ze stop do dłoni. 

Udalo się. 

Kilka ruchów i udało jej się rozpiąć kajdanki. Z hukiem upadła na ziemię. Poczuła trzaśnięcie i ból w prawym boku. 

Wstala i chwiejnym krokiem, przytrzymując się ściany,  przeszła do drugiego pomieszczenia. 

 W pomieszczeniu zobaczyła dziewczynę, która wpatrywała się w nią z przerażeniem.  

Mijajac kolejne metry , w jednej z blach, zobaczyła swoje odbicie i zamarła. 

Naga, ubrudzona, posiniaczona, zapuchnięte, sinozolte ,podbite oko, brudne włosy wymieszane z zakrzepnieta krwią. Wyglądała jak postać z horroru.  

- Csiii- przyłożyła palec do ust uciszając wisząca dziewczynę - Zuza? 

Przerażona dziewczyna potwierdziła skinięciem głowy. Podeszła bliżej. 

- Kaśka jestem. Rozejrze się. Bądź cicho.  Nic ci nie będzie. 

 Policjantka chwiejnym krokiem obeszła całe pomieszczenie, szukając jakiejkolwiek możliwości kontaktu ze światem zewnętrznym. 

Znowu usłyszała dźwięk telefonu. 

Odwrocila się gwałtownie. 

- To twój? - zapytała Zuzy. 

- Nie - odparła. 

- Słuchaj, pójdę sprawdzić, zaraz wrócę - odwróciła się i poszła w stronę dźwięku. 

- Nie zostawiaj mnie tutaj - krzyknęła przerażona Zandberg. 

- Zamknij się - warknela wściekła Pobłocka - to nasza jedyna szansa.  Zobaczę co to za dźwięk i zaraz wracam. Obiecuję. 

Dziewczyna zamilkła. 

Kaska wchodząc do następnego pomieszczenia przez ciężkie, metalowe drzwi,dokonała makabrycznego odkrycia. 

To tu Janik trzymał ciała swoich ofiar.  Część w stanie zawansowane go rozkładu. 

Zwymiotowała.  

Przechodząc przez tą breję utworzona z płynów ustrojowych w stronę okna, zauważyła światełko na podłodze. 

Telefon. 

Dopadła go. 

Cholera bateria na wyczerpaniu.  Szansa,że się uda jedna na sto.  

W ciągu sekundy musiała podjąć decyzję, czy dzwonić do Jawora, czy na 112.  Wybrała ta drugą opcję. 

Trzymanie telefonu zdretwialymi rękami nie było łatwe. 

- operator 11 w czym mogę pomóc. 

- mówi sierżant Pobłocka - mówiła polszeptem - Proszę przekazać wiadomość podkomisarzowi Jaworowi z komendy wojewódzkiej - proszę przekazać, że zupy pomidorowej nie będzie. Zabrakło ryżu. Jest makaron dwujajeczny.  Na kolacji będzie prorok. 

- Proszę się nie wygłupiać - usłyszała w odpowiedzi. 

- proszę przekazać. To pilne. Tomek zrozumie. 

Usłyszała pikanie. 

Bateria zjechała do zera.  

Szybko wybrała smsy i wysłała wiadomość o treści : " Zuza żyje" na numer Jawora i Wojtali z nadzieją, że któryś odbierze wiadomość. 

 Telefon wyłączył się w momencie , w którym nacisnęła "wyślij".  Rzuciła go przed siebie. 

Chwile później usłyszała za sobą kroki. 

- No prosze. Nasza psina postanowiła poweszyc. 

Poczuła, że ktoś ją podnosi za włosy i ciągnie za sobą.  

Mimo czarnego pasa w Taekwondo nie była w stanie się bronić.

 Godziny wiszenia spowodowały, że ręce nie pracowały tak, jak powinny. 

- Widzę, że poznałaś Zuzke. - Janik zawlókł ja do pomieszczenia i znowu związał. Tym razem jednak nie do sufitu. 

- Czego ty chcesz człowieku? 

Janik nie odpowiedział. Zaczął natomiast znęcać się nad Zuzka. 

- zostaw ją zwyrolu. 

Kaska szarpnęła się ale nie dała rady pomoc dziewczynie.

- chodziło ci o mnie. Zostaw ją. 

- Ciebie, zostawiłem sobie na deser - powiedział z uśmiechem wycierając z krwi kawałek szkła. 

Tymczasem na komendę wpływały coraz to nowe informacje.  

- Kurwa, tak to my jej nigdy nie znajdziemy - mruknął Jawor sprawdzając kolejne tropy.  

Jeździli od domu do domu wg listy, która stworzyła Kaśka i przepytywali rodziny zaginionych. 

Tomek nie spał czwartą noc.  Nie słuchał Kubisa i prowadził z Wojtala własne śledztwo w sprawie zaginięcia Kaski. 

Jagiełło informacjom w sprawie zaginięcia Kaski nadal priorytet i poinformował wszystkie służby, żeby jakiekolwiek informacje dotyczące tej sprawy przekazywali bezpośrednio na komendę. 

Wiec przekazywali.

 A to znaleziono dziewczynę podobna do Kaśki, a to gdzieś ja ktoś widział.  

 Cały dzień zmarnowali a nie posunęli się nawet o centymetr. 

 W końcu organizm Jawora zaczął domagać się własnych praw i śledczy zasnął na materacu na komendzie. 

Wojtala w tym czasie chciał sprawdzić co w internetach piszą. 

 Zauważył powiadomienie o nieodebranej wiadomości. 

" Zuza żyje" 

Oddzwonił, ale numer nie odpowiadał.  

Poszedł do Bola. 

- Panie Bolesławie -  zaczął. 

- co chcesz Janusz? 

 Warknal Bolo oderwany znad magnetofonu. 

- Bo ja dostałem dziwnego esemesa. 

- Serio? - Warknal Kowalski - to go odczytaj i nie zawracaj dupy. Przekopuje się teraz przez informacje naplywające od służb, a ty mi dupę zawracasz. 

- Ale to może mieć związek. Niech pan spojrzy

" Zuzka żyje" dziwne.

 Nie ustępował Wojtala. 

- Może jakaś pomyłka, nie zwracaj mi dupy - 

- a jak nie pomyłka? Może pani sierżant próbuje się skontaktować. 

- dobra, daj to kurwa, bo się nie odczepisz.

 Technik wrzucił numer do systemu. 

- O kurwa - Zaklął jak system wyrzucił wyniki -  Ty, ten numer należy do zaginionej trzy dni temu Joanny Malec. 

- A skąd ta Malec miała mój numer? Zapytał Wojtala z dumą w głosie. 

- Od kaski?

 Odpowiedział pytaniem Bolo. 

Kowalski skontaktował się z WTO żeby namierzyli skąd została wysłana wiadomość.